"Bu Fowler 'ın en başarılı kitabı.... komik ama duygusal olarak yıkıcı, ahlaksız ama düşündürücü bu romanıyla, kendisinin ne büyük bir dahi olduğunu bir kez daha kanıtlıyor. Romanın başında Cooke ailesiyle tanışıyorsunuz. Anlatıcımız Rosemary Cooke . Çocukken, hiç susmadan konuşup, dururdu ; genç bir kadın olunca, kendini koruyucu bir kafeste sakladığı derin bir sessizliğe gömüldü. Kimbilir! Belki de başından çok korkunç bir şey geçmiştir.. kalbinin en derinliklerine gömdüğü çok özel bir sırrı olmalıdır....
Jane Austen Kitap Kulübünün New York Times çok satan yazarından, bir Amerikan ailesinin öyküsü, Orta Amerika'da orta sınıftan ve tam anlamıyla sıradan bir ailenin öyküsü anlatılıyor. İşte bu olağan üstü romanın kalbi bu istisnai durum üzerinden çarpıyor....
Cook ailesiyle tanışın; Anne ve baba, erkek kardeş Lowell, Fern abla ve hikayeye konu olan anlatıcımız Rosemary. Onun nedenleri vardır; "Ben bu tek gerçek tarafından tanımlanan hayatımın ilk on sekiz yılını geçirdim; Beni bir şempanze büyütmüş," diyor bize." Bu asla biriyle paylaşacağım ilk şey olmayacak. Size Fern'in ablam olduğunu söylemiştim ve siz artık onun benim ablam olmadığını düşünebilirsiniz. Ama Fern kovuluncaya kadar neredeyse bir anımı bile yalnız geçirmedim. O benim ikizim, eğlence evindeki aynam, ve benim fırtınalı diğer yarımdı ve ben onu bir kardeş, bir abla gibi seviyordum."
.
Fern, kaybolduğunda Rosemary henüz altı yaşında bile değildi. Yıllar
geçtikçe, o pek çok anısını aklına getirmemeyi öğrenmişti. O, akıllı savunmasız, masum ve suçluydu. Rosemary bize öyküsünü büyük bir kurnazlıkla anlatıp, karanlık, delici sırları, gizlenmiş anıları aracılığıyla rehberlik edip, en başından anlatmaya başladığı hikayesindeki gizemin en derinliklerine sürüklüyor. Kabul etmesi güç gizli sırları gizlediği koruyucu maskesinden sıyrılıp, sonunda, "Rosemary" gerçekten anmaya değer biri.
Not: Bu notu okuduğunuzda kitabın sonunun aile içi cinsel istismar suçuyla tamamlanabileceğini sanabilirsiniz. Ben de öyle sanıp, ajansına sordum. Öyle bir şey yokmuş.
Kitap, Franz Kafka'nın Akademi için Bir Raporundan kısa bir alıntıyla başlıyor;
. . . Maymun olarak deneyiminiz, beyler—, arkanızda
bu tür bir şey olduğu ölçüde— size benimkinden
daha uzak duramaz. Ama küçük şempanzeden
büyük Achilles'a kadar, yeryüzünde gezip dolaşan
herkesin topuğunu gıdıklar.
—Franz Kafka, “Akademi için Bir Rapor"
Bu muhteşem romanla ilgilenen yayıncılarımızın bana haber vermelerini rica ederim.
Not: Bu notu okuduğunuzda kitabın sonunun aile içi cinsel istismar suçuyla tamamlanabileceğini sanabilirsiniz. Ben de öyle sanıp, ajansına sordum. Öyle bir şey yokmuş.
Kitap, Franz Kafka'nın Akademi için Bir Raporundan kısa bir alıntıyla başlıyor;
. . . Maymun olarak deneyiminiz, beyler—, arkanızda
bu tür bir şey olduğu ölçüde— size benimkinden
daha uzak duramaz. Ama küçük şempanzeden
büyük Achilles'a kadar, yeryüzünde gezip dolaşan
herkesin topuğunu gıdıklar.
—Franz Kafka, “Akademi için Bir Rapor"
Bu muhteşem romanla ilgilenen yayıncılarımızın bana haber vermelerini rica ederim.
